4-انتظار
مانع چهارم انتظار است.
انتظار اینکه اول دیگران شروع کنند.
منتظریم کسی جلودار شود تا ما پشت سر او راه بیفتیم.
این انتظار باعث می شود تا ما هیچ وقت شروع نکنیم و با خود بگوییم« چرا من این کار را انجام بدهم» یا «یک دست که صدا ندارد» یا ...
باید به این باور برسیم که برای نجات خودمان از مهلکه روزمره‌گی و از رکود و از مرگ، نباید منتظر کسی بمانیم و باید خودمان شروع کنیم و از خودمان هم شروع کنیم.
«گروهی از دانشمندان آزمایشی را ترتیب دادند که طی آن می خواستند عکس العمل انسان ها را در هنگام تنهایی و جمع بررسی کنند.
در مرحله اول یک نفر را درون یک اتاق محبوس کردند. بعد از چند لحظه، بدون اطلاع وی یک نارنجک صوتی (که ظاهرش مشابه نارنجک واقعی است) درون اتاق انداختند. پس از چند ثانیه مشاهده کردند که فرد محبوس در اتاق نارنجک را به بیرون پرتاب کرد.
مرحله بعد این آزمایش را روی دو نفر انجام دادند و مشاهده کردندکه آن دو نفر با کمی تاخیر نارنجک را بیرون انداختند.
همینطور با افزایش تعداد افراد داخل اتاق، تاخیر پرتاب نارنجک به بیرون بیشتر می شد و بالاخره در یکی از مراحل که تعداد نفرات بیشتر از پیش بود، صدای انفجار به گوش رسید»
با این آزمایش به این نتیجه رسیدند که
با افزایش جمعیت، میزان مسئولیت اجتماعی افراد کم می شود بگونه ای که امکان به خطر افتادن جان افراد گروه وجود دارد.
نتیجه اینکه ما نباید منتظر شروع دیگران باشیم.
چه بسا شروع ما الهام بخش دیگران برای شروع زندگی جدید باشد.
